Παραλλαγή 80

Τις νύχτες εξαφανίζεται το κορίτσι μου

Γίνεται αερικό, άρωμα που διαχέεται

Κάνω να φωνάξω τ’ όνομά της

Μα απ’ το λαιμό μου βγαίνει μια τριανταφυλλιά.

Το πρωί επιστρέφει στον κόσμο

Στον αιθέρα διαγράφεται το μειδίαμά της

Εμφανίζονται τα μακριά της δάκτυλα

Προβάλλουν η ήβη της, τα στήθη

-«Ποια είσαι αλήθεια;» ψιθυρίζω ξέπνοα

-«Η νύκτα!

Κάθε πρωί δημιουργώ το σώμα μου

Εσένα, του κόσμου τις μορφές».

Τρελός από ζήλεια και πόθο

Πηδώ και καταπίνω τη σελήνη

Φέγγει τώρα η κοιλιά μου

Από τους πόρους ακτινοβολώ.

Larry Cool (2007)