Βασικό Σκηνικό

   Η μάζα, κουβαλώντας τον εγωισμό της σαν τεράστιο μπαλόνι, μορφάζει με γκριμάτσες τάχατες αβάσταχτου φορτίου, γνωρίζοντας πως αν το αφήσει ελεύθερο, θα σκάσει στο πρώτο αγκαθάκι που θ΄ ακουμπήσει, αφού πρώτα χοροπηδήσει χαριτωμένα δυό-τρεις φορές.

   Οι λίγοι, κουβαλώντας ο καθένας την πέτρα του, διστάζουν να την αποθέσουν γιά μιά στιγμή κάτω, να πάρουν δυό ανάσες, και συνεχίζουν πιστοί στο κόλλημά τους, αυτοφυλακισμένοι.

   Κάποιοι άλλοι, πραγματικοί καλλιτέχνες της πουστιάς, με γκομενίτσα μιάν Αλήθεια του κώλου τους (με το μπαρδόν...), παίζουν τον κάποιες φορές απ΄τους ίδιους, κάποιες τον από άλλους γραμμένο ρόλο τους και ξεπουλάνε ό,τι σουφρώσουν.

   Η λύπη μας αντιστρόφως ανάλογη της μαλακίας μας. Οι ιδέες μας στριμωγμένες ρέγγες, που με τη νοοτροπία του μπουλουκιού αντιδρούν στο πρώτο τυχαίο πρόσταγμα.

_{«Με βροχή και με μαστούρα
έγινα σαν μιά μαγκούρα
μιά μαγκούρα απ΄τις βαρβάτες
και στης ξενιτειάς της στράτες»}

*******

_{Παραδοξολόγος©2006}