Τυφλός
εκ γενετής
«Τακ-τακ»
κτυπώ το
πεζοδρόμιο με
το ραβδί μου
Ελέγχω
αν όντως
υπάρχει ο
κόσμος
Αν
είναι όνειρο.
-«Έλα»,
με καλεί μια
αισθησιακή
φωνή
Την
ακολουθώ σ’ ένα
πνιγηρά ζεστό
δωμάτιο
«Άγγιξέ
με, είμαι γυμνή»
Κατευθύνει
το χέρι μου
στις θηλές, στο
αιδοίο της
-«Ποια
είσαι;»
-«Η φωνή
Μεταμορφώνομαι
σε ό,τι
φαίνεται, σε
ό,τι βλέπουν
Σε ό,τι
εκλαμβάνουν ως
κόσμο οι
άνθρωποι».
«Τακ»
με το ραβδί μου
Ο
κόσμος
θρυμματίζεται
σε μυριάδες
ψηφίδες
Καταρρέουν
στην άβυσσο
Βρίσκομαι
στο κενό
Δυο
ήλιοι είναι
σφηνωμένοι στα
τυφλά μου
μάτια
Από
τα πέλματά μου,
βρέχει.
Lary Cool (2007)