Τυφλός εκ γενετής

 

«Τακ-τακ» κτυπώ το πεζοδρόμιο με το ραβδί μου

Ελέγχω αν όντως υπάρχει ο κόσμος

Αν είναι όνειρο.

 

-«Έλα», με καλεί μια αισθησιακή φωνή

Την ακολουθώ σ’ ένα πνιγηρά ζεστό δωμάτιο

«Άγγιξέ με, είμαι γυμνή»

Κατευθύνει το χέρι μου στις θηλές, στο αιδοίο της

-«Ποια είσαι;»  -«Η φωνή

Μεταμορφώνομαι σε ό,τι φαίνεται, σε ό,τι βλέπουν

Σε ό,τι εκλαμβάνουν ως κόσμο οι άνθρωποι».

 

«Τακ» με το ραβδί μου

Ο κόσμος θρυμματίζεται σε μυριάδες ψηφίδες

Καταρρέουν στην άβυσσο

Βρίσκομαι στο κενό

Δυο ήλιοι είναι σφηνωμένοι στα τυφλά μου μάτια

Από τα πέλματά μου, βρέχει.

 

Lary Cool (2007)