Χιονίζει στο δωμάτιό μου

Ξυπνώ παγωμένος
Χιόνι καλύπτει τα βλέφαρα, τα χείλη μου
- «Είναι τα "σ΄αγαπώ", τα "σε μισώ" που είπαμε
Και έγιναν νιφάδες»
Ψιθυρίζει το κορίτσι μου.

Βγαίνω στον εξώστη
Εκατομμύρια λέξεις στροβιλίζονται στο κενό
Κάτω από τα παγωμένα λόγια μας
Ο κόσμος κείτεται νεκρός
Στις ταράτσες των πολυκατοικιών
Οι άνθρωποι έχουν ανάψει φωτιές
Πως να μεταπηδήσουν σ΄έναν καινύργιο κόσμο, πως;

«Δες!» αναφωνεί το κορίτσι μου
Ένα ελάφι στη μέση του δωματίου
μας κοιτάζει ασάλευτο
Μ΄ένα άλμα τρυπά τη νύχτα και βγαίνει στο φως

(Lary Cool)

*******